Néva d'Nadèl - Lauro Luppi 1971

NEVA D' NADÃ?L

Lè gnûda sò sta nôt.
Povra néva d'Nadêl,
nisun a dèrgh'a mêint.
L'ha mìss al sò capel ed sóvra a tùtt
e un pòrch d'un frèdd
in dal mè cór e stùff.
A m'cât a guarder fìss in tùtt stè biânch,
un biânch ch'a l'me giurbìss,
in dua a 'n gh'è nisûn,
sòl un cagnîn,
ch'al s'volta indrée a sèrchêr
ogni tri pâs.
A m'ciap la facia in mân
e a m'cuac i ôcc.

Al can a I' né gh'è più,
a m'resta sól imprês un gran biancór,
in dal biancór,
adês a gh'mètt del cà,
d'drée da 'na cà,
a gh' vèdd al persegh ch'l'è già tùtt fiurìi,
di rundanein cun al capucc ed név,
la néva ch'la vin zò.
'Na néva cun di fiôch lèregh 'na spâna,
ch'a per ch'i s'dòndlen
lighèe atach a un fil.
Invéci i vinèn zò,
po' dôp e gl'jin el cà
che l'van in sò
e mè lè a bras avêrt a drègh'al têimp.

Adès a s'móv la néva...
Adès a tòca al cà...
Un puchin pr'oun,
pianèin ... pianèin,
ecco, acsè,
propia cum'a vói mè.